بررسی رابطه احساس حضور با برخی ویژگی های روانشناختی جوانان در محیط های مجازی (جذب و غرق شدن، برآورد گذشت زمان، تعامل، فشارکار، انگیزه و تجربیات قبلی)

مقدمه: احساس حضور، به معنای احساس حاضر بودن فیزیکی در محیطی دیگر بواسطه یک ابزار ارتباطی است. جذب شدن، تمرکز توجه و درگیر شدن عمیق با موضوع توام با نفوذناپذیری در مقابل رویدادهایی است که معمولا در شرایط عادی توجه فرد را به خود جلب می کنند. غرق شدن در محیط مجازی همراه با جدا شدن از محیط فیزیکی اطراف است. در پژوهش جاری، وقتی آزمودنی در نقش مسافر است، مهاری بر موقعیت و تعاملی با آن ندارد؛ اما وقتی در نقش راننده است، بر محیط مجازی مهار و با آن تعامل دارد. فشار کار، هزینه و تلاشی است که فرد صرف می کند تا به سطح خاصی از عملکرد برسد. روش: تعداد 437 آزمودنی در این پژوهش شرکت کرده اند که بخش اصلی پژوهش روی 118 نفر داوطلب پسر از میان آنها به عنوان گروه آزمایش انجام شده است. آزمودنیها در یک بازی رایانه ای رانندگی، در 4 گونه شرایط آزمایشی شرکت کردند: رانندگی در گیم نت و در آزمایشگاه روی صفحه گسترده یک بار به عنوان مسافر و سه بار به عنوان راننده در شرایط ساده، دشوار و دلخواه. در مرحله ساده، عملکرد رانندگی و در همه شرایط زمان واقعی و برآورد شده حضور در محیط مجازی ثبت می شد. برای ارزیابی متغیرها از "پرسشنامه حضور ایگروپ ipq))"، "مقیاس جذب تلگن(tas) "، "پرسشنامه تمایلات غرق شدن (itq)"، "شاخص فشار تکلیف ناسا(nasa-tlx) " و یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. برای افزایش روایی و اعتبار، همه مقیاسها اندکی اصلاح شدند. یافته ها: گرایش به جذب و غرق شدن، فشارکار و انگیزه آزمودنیها در محیط مجازی رابطه مثبتی با تجربه حضور داشت. تجربه قبلی در محیطهای مجازی و عملکرد رابطه ای با حضور نداشت. رابطه حضور با برآورد گذشت زمان رابطه ای u شکل بود و تعامل با محیط مجازی موجب افزایش حضور در محیط مجازی شد. نتیجه گیری: جذب و غرق شدن حضور را تسهیل می کند. انگیزه و حضور در محیط مجازی بر یکدیگر تاثیر متقابل دارند. حضور در دنیای مجازی یا تصوری موجب افزایش برآورد گذشت زمان می شود و برای حضور حداقلی از فشارکار لازم است.